Οι ουρολοιμώξεις είναι βακτηριακές λοιμώξεις που εμφανίζονται στον ουροποιητικό σωλήνα, ο οποίος περιλαμβάνει την ουρήθρα, τους νεφρούς, τους ουρητήρες και την ουροδόχο κύστη.
Τα συμπτώματα μίας ουρολοίμωξης περιλαμβάνουν:
- Αυξημένη τάση για ούρηση
- Άλγος ή αίσθημα καύσου κατά την ούρηση
- Θολά και δύσοσμα ούρα
- Κόκκινα, ροζ ή πορτοκαλί ούρα, ενδεικτικά της παρουσίας αίματος
- Αίσθημα πίεσης ή ευαισθησία στην κάτω κοιλία, το ισχίο και τα πλευρά
- Αίσθημα κόπωσης
- Πυρετό
- Ναυτία ή έμετο
Αν και η ουρολοίμωξη δεν αποτελεί σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα, η σεξουαλική επαφή μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Επίσης, ορισμένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως η γονόρροια, τα χλαμύδια και η τριχομονίαση, μπορεί να επηρεάσουν τον ουροποιητικό σωλήνα και να προκαλέσουν συμπτώματα που ομοιάζουν τις ουρολοιμώξεις.
Μπορει να Μεταδοθει η Ουρολοιμωξη;
Τα βακτήρια που ευθύνονται για τις ουρολοιμώξεις μπορούν να μεταδοθούν από τον ένα άνθρωπο σε έναν άλλο. Ωστόσο, η ίδια η λοίμωξη δεν είναι μολυσματική.
Οι ουρολοιμώξεις εμφανίζονται όταν τα μικρόβια που βρίσκονται στο έντερο μεταναστεύουν και πολλαπλασιάζονται στον ουροποιητικό σωλήνα. Οι ουρολοιμώξεις του ανωτέρου ουροποιητικού επηρεάζουν τους ουρητήρες και τους νεφρούς, ενώ αυτές του κατωτέρου ουροποιητικού εντοπίζονται κυρίως στην ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα.
Η σεξουαλική επαφή μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης μίας ουρολοίμωξης. Τα βακτήρια της Escherichia coli, τα οποία βρίσκονται φυσιολογικά στο έντερο, μπορεί να μεταφερθούν από τον πρωκτό στην ουρήθρα ή το άνοιγμα του πέους κατά το πρωκτικό σεξ. Το κολπικό σεξ μπορεί να προωθήσει τα βακτήρια του δέρματος στο άνοιγμα της ουρήθρας, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο ουρολοίμωξης.
Αιτια
Οι περισσότερες ουρολοιμώξεις εμφανίζονται όταν τα βακτήρια, όπως η E. coli, εισέρχονται στο ουροποιητικό σύστημα. Ουρολοιμώξεις μπορεί να εμφανιστούν στην ουροδόχο κύστη, την ουρήθρα ή τους ουρητήρες. Αν ο ασθενής δεν λάβει θεραπεία, η λοίμωξη μπορεί να προχωρήσει υψηλότερα στον ουροποιητικό σωλήνα και να επηρεάσει τους νεφρούς.
Τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα προκαλούν συμπτώματα που ομοιάζουν αυτά των ουρολοιμώξεων. Η γονόρροια, τα χλαμύδια και η τριχομονίαση μπορεί να επηρεάσουν την ουρήθρα, προκαλώντας οίδημα και ουρηθρίτιδα.
Τα συμπτώματα των σεξουαλικώς μεταδιδομένων νοσημάτων περιλαμβάνουν:
- Κνησμό, αίσθημα καύσου και άλγος στα γεννητικά όργανα
- Άλγος και αίσθημα δυσφορίας κατά την ούρηση ή την εκσπερμάτιση
- Παθολογικές εκκρίσεις από τον κόλπο ή το πέος
Παραγοντες Κινδυνου
Οι παράγοντες κινδύνου για τις ουρολοιμώξεις περιλαμβάνουν:
- Το γυναικείο φύλο
- Τις συχνές σεξουαλικές επαφές
- Παθήσεις που παρεμποδίζουν τη ροή των ούρων, όπως η νεφρολιθίαση ή οι πέτρες στην ουροδόχο κύστη
- Τη χρήση ουροκαθετήρα
- Το ιστορικό ουρολοιμώξεων
- Το διαβήτη
- Το κατεσταλμένο ουροποιητικό σύστημα
Σύμφωνα με στατιστικά δεδομένα από τις ΗΠΑ, το 40-60% των γυναικών θα παρουσιάσουν τουλάχιστον μία ουρολοίμωξη στη διάρκεια της ζωής τους. Οι περισσότερες από αυτές επηρεάζουν την ουροδόχο κύστη.
Οι γυναίκες κινδυνεύουν περισσότερο από τις ουρολοιμώξεις σε σχέση με τους άνδρες καθώς η ουρήθρα τους έχει μικρότερο μήκος. Κατά συνέπεια, τα βακτήρια πρέπει να ταξιδέψουν μικρότερη απόσταση για να φτάσουν στα άλλα όργανα του ουροποιητικού σωλήνα.
Οι ασθενείς με διαβήτη διατρέχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο για ουρολοιμώξεις. Σε μία έρευνα του 2016, οι επιστήμονες διαπίστωσαν υψηλότερη συχνότητα ουρολοιμώξεων στους ασθενείς με αρύθμιστη γλυκόζη στο αίμα, ιδιαίτερα στους ενήλικες άνω των 40.
Τα αρύθμιστα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στα νεύρα και να επηρεάσουν την κυκλοφορία του αίματος, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει τον αυξημένο κίνδυνο ουρολοιμώξεων στους διαβητικούς ασθενείς. Ωστόσο, οι μηχανισμοί της παραπάνω σύνδεσης δεν είναι ακόμα σαφείς.
Διαγνωση
Ο γιατρός ζητά συνήθως ανάλυση ούρων για να θέσει τη διάγνωση μίας ουρολοίμωξης. Η ανάλυση ούρων εξετάζει την παρουσία αίματος και βακτηρίων σε ένα δείγμα ούρων.
Με την καλλιέργεια ούρων ο γιατρός μπορεί να διαπιστώσει ποια είναι τα βακτήρια που ευθύνονται για την ουρολοίμωξη.
Ο γιατρός μπορεί να ζητήσει επίσης και άλλες διαγνωστικές εξετάσεις, όπως εξετάσεις αίματος και απεικονιστικές εξετάσεις.
Θεραπεια
Οι γιατροί χορηγούν συνήθως αντιβιοτικά για την αντιμετώπιση μίας ουρολοίμωξης. Η ακριβής δόση, το είδος του αντιβιοτικού και η διάρκεια της θεραπείας εξαρτώνται από το ατομικό ιστορικό του ασθενούς και τη σοβαρότητα της λοίμωξης.
Τα συμπτώματα της ουρολοίμωξης υποχωρούν σε μικρό διάστημα μετά την έναρξη της αντιβιοτικές θεραπείας. Ωστόσο, είναι σημαντικό να μην διακόψετε τη θεραπεία και να ολοκληρώσετε την αγωγή που έχει συνταγογραφήσει ο γιατρός.
Η κατανάλωση αρκετού νερού βοηθά στην απομάκρυνση των βακτηρίων από τον ουροποιητικό σωλήνα.
Αν και οι ασθενείς με ουρολοιμώξεις μπορούν να συνεχίσουν κανονικά τις σεξουαλικές επαφές, πρέπει να επικοινωνήσουν με τον γιατρό τους αν παρουσιάσουν συμπτώματα όπως:
- Ισχιαλγία
- Κοιλιακό άλγος
- Παθολογικές εκκρίσεις από τον κόλπο ή το πέος
- Πυρετό ή ρίγος
- Ναυτία ή έμετο
Προληψη
Αν και ορισμένοι άνθρωποι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ουρολοιμώξεων σε σχέση με άλλους, ο κίνδυνος αυτός μπορεί να περιοριστεί με τις κατάλληλες προσαρμογές στον τρόπο ζωής. Για παράδειγμα:
- Αυξημένη κατανάλωση νερού
- Επίσκεψη στην τουαλέτα αμέσως μόλις εμφανίζεται τάση για ούρηση
- Ούρηση πριν και μετά το σεξ
- Σκούπισμα από μπροστά προς τα πίσω μετά την αφόδευση
Πηγή: Δρ. Αντώνιος Δημητρακόπουλος, pathologia.eu
